Vandaag op deze laatste zondag van het kerkelijk jaar denken we aan hen die niet meer bij ons zijn.

We zijn dankbaar dat wij dit jaar geen namen van gemeenteleden hoeven noemen, maar er zijn onder ons mensen die iemand moeten missen.

Om daar bij stil te staan branden er verscheidene kaarsjes.

In de schikking zijn witte en paarse bloemen verwerkt: wit is de kleur van zuiverheid en waarheid en paars de kleur van rouw en verdriet.

In het midden een witte kaars als teken van het Licht van Christus.

Nu is het nog donker om ons heen, maar eens zullen tranen gedroogd worden en zal de zon opkomen over de donkere momenten. Tijdens Eeuwigheidszondag denken we niet alleen aan wie er is geweest, maar ook aan de toekomst die ons allemaal te wachten staat. Wij geloven Gods plan om de wereld op een dag nieuw te maken.

Met eerbied gedenken wij hen die gestorven zijn.

Wij danken voor hun leven,
voor wie zij waren voor ons
en voor de wereld.

Mens waren zij, schepping naar Gods beeld.

Met droefheid gedenken wij hen die gestorven zijn.

Hen te moeten missen is zwaar,
onvervangbaar blijven zij,
deze speciale mensen.

Mens waren zij, te midden van ons.

Met liefde gedenken wij hen die gestorven zijn.

We mogen hen, die in Jezus Christus geloven, geborgen weten…