Dag 4

Vandaag verlaten we de kibboets Shaar Hagolan. We ondernemen vandaag veel, dus vertrekken we op tijd. Er is een jarige in ons midden. Hij mag als laatste de bus in. De reisgenoten bereiden Jan Gr. een warm welkom door op uitroltoetertjes te blazen. Voor dat Jan op de versierde stoel plaats neemt, is ‘Lang zal hij leven’ al gezongen.

We gaan op weg naar Bet Shean, een Grieks-Romeinse Decapolis. Tijdens de reis leest Rob een gedeelte uit Exodus 13. N.a.v. van dit gedeelte geeft hij ons ter overdenking een joods gezegde mee: Er was één nacht nodig om Israël uit de slavernij te bevrijden en er was 40 jaar nodig om de slavernij uit Israël te verdrijven.

In de Bijbel is al sprake van deze stad. De lichamen van koning Saul en drie van zijn zonen werden opgehangen aan de muren van deze stad.

Helene leidt ons door de resten en vertelt ons allerlei bijzonderheden. Baden was bijv. heel belangrijk in de Romeinse tijd. Er was al een keuze tussen een lauw of een warm bad. Zelfs een saunabad behoorde tot de mogelijkheden.

Een bijzonderheid is ook dat de film Jesus Christ Superstar op deze locatie is opgenomen. Het kruis staat nog op een heuvel.

In het theater is er een verrassing voor de jarige. Jan moet plaatsnemen ergens op de tribune en de reisgenoten zingen een lied voor hem. We hebben vijf groepen en elke groep heeft een tekst gemaakt. De groepen zingen om de beurt. De afstand tussen de zangers en Jan is groot. Maar het zingen klinkt heel goed en de jarige hoort goed! Een heel geslaagde akoestische test!

Op verzoek van de groep plaats ik de teksten.

Melodie: Hinei ma tov umanaïm

1.

Emerituspredikant Groenleer

dichter in hart en nieren.

We mogen zijn huisje versieren

Zeventig jaren tellen, liefde vrede

gezondheid en blijdschap vreugde

humor zegen

Dat is wat wij je wensen!

 

2.

Grote dichter uit Leiden

wil ook dummies verblijden.

Theoloog in hart en nieren

doet meer dan vakantie vieren.

Op deze mooie dag

op naar Jeruzalem.

In dit nieuwe levensjaar

feliciteren we hem.

 

3.

Ook wij voegen ons bij het koor

dat jou nu toe mag zingen.

ach toe leen ons even je oor

zie ons eens popelen en springen.

Melodieën daar wil jij graag van delen

op je verjaardag zingen we met zovelen.

 

4.

Waar is die man die verjaa-aart?

hij daar met witte pet.

Maar die is toch niet bejaa-aard?

hij heeft hem weer afgezet.

Zeker niet bejaard!

Re-echt van lijf en leden.

Onze Jan verjaart, stijl-icoon van het heden!

 

5.

Jan is een heer uit Leiden

hutspot is favoriet.

’t Ontzet kan hem verblijden

zingt dan een koraallied.

Haring, wittebrood dat zal zeker smaken!

Echt al zeventig, we gaan er een feestje van maken.

 

Eindcouplet allen op de wijs van Shalom Chaveriem

 

Shalom Jan Gr.

Shalom Jan Gr.

Sjie-i-iem sjanah

Nu je pelgrim bent

Mazzel tov

Mazzel tov!

 

 

Op naar de volgende plaats: Qasr El Yahud: hier werd Jezus in de Jordaan door Johannes gedoopt en dit is ook de plaats waar Israël het land Kanaän in trok. Wat een bijzondere plek! Velen, gekleed in witte gewaden, worden hier gedoopt. Hier leest Rob met ons uit het evangelie van Mattheüs waarin de doop van Jezus staat beschreven. Al lezende vliegt er een witte duif over onze hoofden(!).

Zo mooi! Palestijn en Jodin!!

We gaan naar Jericho. Een stad in Palestijns gebied. Jericho, een sterke stad? Wat we zien is een heel rommelig geheel met afgebroken en niet afgebouwde huizen en heel veel zwerfvuil. Behalve het restaurant waar we de lunch gaan gebruiken, netjes en schoon! Wat is het gezellig en wat een hartelijke bediening! Aan het restaurant is een winkel verbonden waarin kunstwerkjes worden verkocht die met het Christendom te maken hebben. Op de winkel staat het logo van Seeds of Hope. De eigenaar (van restaurant en winkel) Taysir Abisada is Christen geworden en woont nu in Chicago. Hier komen echt twee geloven bij elkaar!

De tocht gaat verder naar Jeruzalem. We gaan op! Niet alleen fysiek, maar ook spiritueel zegt Helene. Een goed moment om psalm 122 te lezen. Rob doet dat en daarna zingen we dit prachtige lied.

Wat een drukte in Jeruzalem. We verzamelen op de boulevard en Helene, onze gids vertelt ons globaal wat we zien. Het tempelplein is heel groot. Zij heeft een droom: op de vier hoeken van het plein bouwen we een synagoge, een moskee en een kerk èn een café. Na de diensten gaan de bezoekers met elkaar koffie drinken in het café. Of die droom ooit uitkomt? Wel een prachtige droom!

We lopen naar de kapel Dominus Flevit die staat op de plek waar Jezus huilde over Jeruzalem. Jan Gr. leest in de kapel een gedeelte uit Lukas 19.

De volgende busstop is The Jerusalem Tower Hotel. Wat een stuurmanskunst van chauffeur Hoessein. Hij krijgt applaus! Even verfrissen en dan op weg naar de Klaagmuur. Die wordt niet meer zo genoemd. Er wordt niet meer zoveel geklaagd dus daarom: Westelijke Muur. We zijn daar voor zonsondergang. Onze mannen mogen met gedekte hoofden naar de mannenmuur (beduidend groter dan de vrouwenmuur). Wij vrouwen kunnen op een verhoging klimmen om de heel verschillend uitgedoste mannen te zien. Het is een schouwspel met een heilige betekenis, die dieper gaat dan je zo op het oog zou vermoeden.

De sjabbat is begonnen!

De bus brengt ons vervolgens naar een plaats buiten Jeruzalem. We zijn in twee groepen verdeeld en elk van de groepen is welkom in een Joods gezin waar we het sjabbatsmaal mogen gebruiken. Wat een feest is dit! Zo welkom, zo hartelijk! Het gezin (in mijn groep) bestaat uit negen personen. Je ontvangt er dan nog 14 gasten bij. De tafel is feestelijk gedekt. De vader heeft de hoofdrol en legt alle handelingen uit. De voertaal is Engels. Vader en moeder zitten aan tafel en de kinderen zorgen voor de bediening(!). Ook wordt er gezongen. Voor Jan Gr. wordt door het gastgezin een verjaardagslied gezongen in het Hebreeuws. We praten, we zingen, we stellen ons allemaal persoonlijk voor. Het meest indrukwekkende moment is de zegening van de kinderen. De vader en de moeder leggen de handen op en spreken de Aäronitische zegen uit. Het wordt gevolgd door een kus. Wat een mooi gebaar! Navolgbaar in de christelijke tafelliturgie?

De bus brengt ons weer naar het Hotel. Dankbaar en moe van al die belevenissen zoeken we onze kamers.

– Clarie