We zijn onderweg! Afgelopen week begon er een zenuwachtig sfeertje te ontstaan op de app.  Moeten er handdoeken mee? Halen we alvast Shekels? Verloopstekkers mee? Medicijnpaspoort? Noem maar op. Na een jaar van voorbereiding door de groepsleiders is het eindelijk zover. We verzamelen vanaf 08.00 uur op Schiphol en iedereen wordt uitgebreid verwelkomd met een kus en een knuffel. Meteen een gezellige, hartelijke sfeer. We worden uitgezwaaid door een medewerker van Promised Lands, onze reisorganisatie.

Inchecken bij El Al is een belevenis op zich. De eersten worden uitgebreid geïnterviewd. De rest wordt gecheckt op het verhaal: wie gaan er mee? Hoe lang ken je ze al? Hoe vaak zie je elkaar? Hoe heet de groepsleider? Hoe lang gaan jullie?

Daarna in een lange rij bij de security-check en de paspoortcontrole. Het is druk. We dachten dat er veel tijd zou zijn om te shoppen maar niets bleek minder waar. Een half uur voor een snelle kop koffie en dan alweer verzamelen bij de gate.

Elisabeth en Marieke worden door iemand van security gevraagd mee te werken aan een test. Ze ruilen van paspoort. In eerste instantie mogen ze beiden gewoon doorlopen. Natuurlijk wordt de nieuwe medewerker er fijntjes op gewezen wat er is gebeurd.

De vlucht was prima: rustig weer en een kalme landing. We zitten in kleine groepjes verspreid over het vliegtuig. We lezen en we dutten wat. We krijgen kipnuggets met gort en worteltjes met doperwten te eten. Lekker! We vliegen een eind langs de kust en Israël komt in zicht. Het is onbewolkt en de zon schijnt.

Bij aankomst weer vragen over hoe lang we blijven; horen we bij een groep; ben je al eens eerder geweest? We worden opgewacht door onze chauffeur met een bordje: Opstandingskerk, van der Toorn. Welkom in Israël! Het is rond 17.00 uur en 21 graden in Tel Aviv. Als we buiten komen is het opeens donker. Een heldere nacht met een mooie volle maan.

De busreis naar het hotel in Netanya verloopt soepel, op een korte kijkersfile na. We hebben een aardige dame als gids. Ze weet veel en ze weet wat ze wil! We gaan meteen aan de maaltijd. Iedereen is blij er te zijn; de sfeer is ontspannen, er wordt gelachen. Een biertje of glaasje rode wijn bij het eten kost (helaas) 5 euro. Da’s minder lachen.

Na het eten doet Rob de dagafsluiting en zingen we twee liederen. Daarna gaan we nog even uitwaaien op het plein.

– Yvonne