Eeuwigheidszondag 2017

Laatste zondag kerkelijk jaar 26 nov. 2017

Nabijheid

In de schikking ziet u een lauwerkrans: symbool van wijsheid.

(Opb.3: 7b-12) Een cirkel zonder begin en einde. Het zegt ons dat de dood niet het laatste woord heeft, maar dat het Leven zal overwinnen.

Een kaars herinnert aan de verrijzenis van de Heer. Aan Hem die leeft in het Licht van de Eeuwige, Hij die aan het begin en het einde staat.

Een bloemschikking met witte herfstbloemen, bladeren van de vingerplant en klimop. Verbeeldend de handen van God en zijn eeuwige trouw. Klimop is altijd groen, zomer en winter: Gods trouw in leven en dood.

Deze zondag gedenken we hen die ons zijn voorgegaan. We noemen de namen van diegenen waarmee we ons verbonden weten, allen met een uniek leven. Verbonden met ons en met het Licht van Christus, verbeeldt door de kaarsjes. Een kaarsje voor iedere naam die wordt genoemd en een kaarsje voor degene die wel in ons hart leeft maar nu niet wordt genoemd.

 

Wij blijven hun namen in liefde gedenken,
vergeten hun woorden en weldaden niet.
De dood nam hen weg, door zijn zacht stille wenken,
en diep in ons hart brandt nog ’t stille verdriet.

Een kaars wordt met vuur tot een lichtvlam ontstoken,
en beelden van vroeger zij trekken voorbij.
Maar ondanks hun heengaan wordt nimmer verbroken,
de band de herinnering, die voortleeft, maakt blij.

Het boek met hun namen door God opgeschreven,
gaat open als eenmaal ’t bazuingeschal klinkt.
Dan komen de doden door ’t Woord weer tot leven,
Zijn stem die hun oren met daadkracht doordringt.

Dan zullen w’ elkander in vreugde ontmoeten,
als God ons in liefde bijeen brengt, vereend.
Dan zullen wij ’t Licht der genade begroeten,
het eeuwige leven door God ons verleend.

Justus van Tricht.